1 Wybierz jakąś życiową sytuację, którą uważasz za problematyczną, i opisz ją na minimum połowie i maksimum całej kartce A4. Bądź prawdziwy i nie oceniaj tego, co piszesz. Napisz to czytelnie i wyraźnie.
2. Wyobraź sobie, że patrzysz na tę samą historię oczami kamery, która nie zna emocji, nie ma opinii, nie stosuje metafor, nie używa porównań, nie bazuje na pojęciach abstrakcyjnych, nie generalizuje, nie wyciąga wniosków, nie zna synonimów, nie usuwa informacji ani ich nie dodaje. nie przewiduje przyszłości ani nie wraca do przeszłości - innymi słowy: bazuje tylko na najczystszych, najkonkretniejszych faktach.
3. Przeczytaj zdanie po zdaniu swoją historię, zatrzymując sie co chwilę i zadając pytanie: czy kamera to zobaczy? Np. kamera nie zobaczy, że o "mały włos złamałem nogę". Jeśli zobaczy, kontynuujesz do następnego zdania. Jeśli nie, zadajesz pytanie: a co zobaczy konkretnie?
Na przykład zobaczy w powyższym przykładzie, że "wywróciłem się". Zapisujesz wnioski płynące z tekstu kamery na kartce tuż pod poprzednią wersją.
4. Po skończeniu testu kamery przeczytaj nową wersję tej historii. Kalibrujesz swoje reakcje. Zadaj sobie pytania: Jak się teraz czuję? Co się zmieniło? Jak to wpływa na moje życie?
Pomaga. Szczególnie, jeśli trudno jest się komuś zmierzyć z obecnymi problemami.
Trzymaj się i do środy,
Konrad
źródło: "100 happydays, czyli jak się robi szczęście w 100 dni"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz